රස්සාව

මම රස්සාවක් කරන්න අරන් වැඩි කාලයක් නැහැ.. හැබැයි රස්සා කරන එවුන් හුඟක් දිහා බැලුවම මට මාර අප්සට් ගතියක් හිතට එනවා.. 

ඉස්කෝලෙ යන කාලෙනම් අපි කැමති වුනත් නැතත් කරන්න තියෙන වැඩ ටිකක් තියෙනවනේ.. උදාහරණයකට ගත්තොත් කවුද කැමති පීරියඩ් හතරක් පුරාවටම ඉගෙන ගන්න? ඒත් අපිට ඒක කරන්න වෙනවනෙ. 

කැම්පස් එකේදී එහෙම සීන් එකක් නැහැ. මොකද කැම්පස් එකේදී කරන ඩිග්‍රිය අපි තෝරගෙන එන එකක් නිසා.. ඒත් මොන....

මම කැම්පස් ගිය කාලේ මම කරපු ඩිග්‍රිය කරපු එවුන්ගෙන් 60% විතර ඒක කලේ හරියට තිත්ත කසාය කරන්න වගේ. හරියට නිකන් රජයෙන් මුන්ට ඒ ඩිග්‍රිය ම කරන්න බල කරල වගෙ.. ඇයි බොල අකමැති නං ආවේ? 

මම කලේ තොරතුරු තාක්ෂණ උපාධියක්.. අනෙ අම්මප ඒකෙ හිටිය කෙල්ලො ටික නම් මොන කරුමයකට ඒකට ආවද මන්ද (ඔව් බන්.. මෙලෝ රහක් නෑ).. අයිටී කරන්න ඇවිත් තියෙන්නෙ අයිටී කරන්න උවමනාවකට නෙවෙයි.. උපාධියක් කරන්න ඕනෙ නිසා.. ඉතින් ඇවිත් තිත්ත කසාය වගේ ලෙක්චර් එකේ ඉඳලා ගෙදර දුවනවා.. කැම්පස් එකේ වැඩකටවත් ඉන්නේ නැහැ.. කොල්ලොන්ගෙනුත් 40%ක් විතර ඔහොම අලයො තමයි හිටියෙ. ගෲප් ප්‍රොජෙක්ට් එහෙකට එහෙම සෙට් වුනාම සඳ මෝල් වෙන්නෙ අපේ.. ඇයි කියන්න අලුතෙන් කුණුහරප මතක් කරගන්න එපැයැ.

දැන් රස්සාව කරන්න ගත්තාමත් මම දකින හුඟක් එවුන් තමන් කැමති දේ නෙවෙයි රස්සාවට කරන්නෙ. උන්ට වැඩි පඩි හම්බවෙන නිසා..

ඇයි මේ මිනිස්සු ජීවත් වෙනවා වෙනුවට එම්බාම් උන මල මිනී වගේ ජිවත් වෙන්න හදන්නෙ..? මම අයිටී කලේ මට අයිටී පිස්සුවක් තිබුන නිසා මිසක් ඩිග්‍රියක් ගහන්න තිබුන අහවල් උවමනාවකට නෙවෙයි. කොටින්ම මේ රස්සාවට පැන්නෙත් මේකට මාර ආසාවක් තිබුන නිසා.. රස්සාවට ඉන්ටර්වීව් එකේදී ලොක්කා කියපු දේ "මේ රස්සාවට වැඩිය vacancy නැහැ කියල දන්නවද?" කියන එක.. මට ඒක එච්චර ගානක් නැහැ.. මට ආස දේ මම දැන් කරනවා.. 

ටිකක් හිතන්න.. අකමැති දෙයක් කර කර සල්ලි හම්බ කරන්නෙ ‍ඇයි... හෙට මැරෙන්න... නැහැ.. මේ තව ටිකකින් මැරෙන්න කොහෙත්ම ඉඩක් නැද්ද? ඒක නිසා ටිකක් ජොලියක් දාලා ජීවත් වුනා කියලා සතුටු වෙන්න පුලුවන් විදියට ජිවත් වෙමු නේද?